Στις οικογένειες της Diana Shurygina και του Sergey Semenov, της θλίψης. Η Diana επέζησε της βίας και έγινε αντικείμενο εκφοβισμού, ο Σεργκέι καταδικάστηκε και υπηρετούσε μια πρόταση. Η τραγωδία των νέων εγείρει παγκόσμια ζητήματα: γιατί συμβαίνει αυτό, πώς αντιδρά η κοινωνία σε αυτήν και τι πρέπει να κάνουμε έτσι ώστε αυτό να μην συμβεί στα παιδιά μας. Εξηγεί ο ψυχολόγος Julia Zakharova.
Την άνοιξη του 2016, ένας 17χρονος κάτοικος του Ulyanovsk Diana Shurygina κατηγόρησε τον 21χρονο Sergei Semenova του βιασμού. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο Semenov τον καταδίκασε σε 8 χρόνια σε μια αποικία μέγιστης ασφάλειας (μετά την προσφυγή, ο όρος μειώθηκε σε τρία χρόνια και τρεις μήνες γενικού καθεστώτος). Οι συγγενείς και οι φίλοι του Σεργκέι δεν πιστεύουν στην ενοχή του. Ο δημοφιλής ομάδα Vkontakte έχει δημιουργηθεί στην υποστήριξή του, ανοικτή για να υπογράψει μια αναφορά. Μια άλλη ομάδα αριθμών σε μια μικρή πόλη ανοίγει ενάντια στο θύμα (κατηγορίες θύματος) και υποστηρίζει τη Diana.
Αυτή η υπόθεση είναι μία από τις πολλές, αλλά μίλησαν γι ‘αυτό μετά από διάφορα θέματα του προγράμματος "Αφήστε τους να μιλήσουν". Γιατί δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετέχουν σε συζητήσεις που δεν σχετίζονται άμεσα με αυτές και ξοδεύουν χρόνο για να προσπαθήσουν να καταλάβουν αυτήν την ιστορία?
Μας ενδιαφέρει γεγονότα που μπορούν να έχουν κάποιο είδος, ακόμη και καθαρά θεωρητικής, στάσης απέναντί μας οι ίδιοι. Προσδιορίζουμε τους εαυτούς μας με τους ήρωες αυτής της ιστορίας, συνειδητοποιούμε μαζί τους και δεν θέλουμε μια τέτοια κατάσταση να συμβεί σε εμάς και τους αγαπημένους μας.
Κάποιος ενσυναισθεί για τον Σεργκέι: Τι γίνεται αν αυτό θα συμβεί σε έναν από τους φίλους μου? Με τον αδερφό? Μαζί μου? Πήγα στο πάρτι, αλλά κατέληξα στη φυλακή. Άλλοι βρισκόταν στη θέση της Diana: Πώς να ξεχάσετε τι συνέβη και να ζήσετε μια κανονική ζωή?
Τέτοιες καταστάσεις σε κάποιο βαθμό μας βοηθούν να εξορθολογίσουμε τις γνώσεις για τον κόσμο. Θέλουμε προβλεψιμότητα, θέλουμε να ελέγξουμε τη ζωή μας και να κατανοήσουμε τι πρέπει να αποφύγουμε για να μην μπει στο πρόβλημα.
Υπάρχουν εκείνοι που σκέφτονται για τα συναισθήματα των γονέων των παιδιών. Μερικοί βάζουν τον εαυτό τους στη θέση των γονέων του Σεργκέι: Πώς προστατεύουμε τους γιους μας? Τι θα συμβεί αν τραβήξουν στο κρεβάτι από έναν ύπουλο seducer που θα είναι πραγματικά ανήλικος? Πώς να τους εξηγήσετε ότι η λέξη "όχι" είπε από έναν συνεργάτη ανά πάσα στιγμή είναι ένα σήμα για να σταματήσει? Ο γιος καταλαβαίνει ότι δεν χρειάζεται να κάνεις σεξ με ένα κορίτσι που ξέρει μόνο μερικές ώρες?
Και το χειρότερο πράγμα: ξαφνικά ο γιος μου μπορεί πραγματικά να βιάσει το κορίτσι που του αρέσει? Αποδεικνύεται ότι έθεσα το τέρας? Είναι αδύνατο να το σκεφτείς.
Πολλοί μπορούν εύκολα να βρεθούν στη θέση των γονέων της Diana: ξαφνικά η κόρη μου θα είναι στην εταιρεία των μεθυσμένων ενηλίκων ανδρών? Ξαφνικά θα πίνει, θα χάσει τον έλεγχο και κάποιος θα το χρησιμοποιήσει? Ή ίσως θέλει ρομαντισμό, θα εκτιμήσει εσφαλμένα την κατάσταση και θα πέσει σε πρόβλημα? Και αν ο ίδιος προκαλεί έναν άνθρωπο, κατανοώντας κακώς τις πιθανές συνέπειες?
Θέλουμε έναν ασφαλή κόσμο για το παιδί μας – όπου ο ισχυρός δεν θα χρησιμοποιήσει τη δύναμή του. Αλλά οι τροφές ειδήσεων πείθουν το αντίθετο: ο κόσμος είναι πολύ ασφαλής. Η παρουσίαση της ορθότητας θα κονσόλα το θύμα εάν το περιστατικό δεν μπορεί πλέον να αλλάξει?
Αναπτύσσουμε παιδιά και κάθε χρόνο τους ελέγξουμε όλο και λιγότερο: μεγαλώνουν, γίνονται ανεξάρτητοι. Τελικά, αυτός είναι ο στόχος μας – να αναπτύξουμε ανεξάρτητους ανθρώπους που μπορούν να αντιμετωπίσουν τους ίδιους τη ζωή. Αλλά αν εξηγήσαμε τους κανόνες του παιχνιδιού σε αυτούς, είτε μας κατανοούσαν, ακολουθούν οι συμβουλές μας? Διαβάζοντας τέτοιες ιστορίες, καταλαβαίνουμε σίγουρα: Όχι, όχι πάντα.
Τέτοιες καταστάσεις εκθέτουν τους δικούς μας φόβους. Farmakeioellinika.gr Προσπαθούμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τους αγαπημένους μας από τις κακοτυχίες, κάνουμε τα πάντα στην εξουσία μας για να αποτρέψουμε το πρόβλημα. Ωστόσο, παρά όλες τις προσπάθειες, ορισμένες ζώνες δεν υπόκεινται στον έλεγχό μας. Είμαστε ιδιαίτερα ευάλωτοι στα παιδιά μας.
Και τότε αισθανόμαστε άγχος και αδυναμία: κάνουμε ό,. Και δεν είναι το σημείο του τι στρατόπεδο είμαστε για τη Diana ή τον Σεργκέι. Όταν συμμετέχουμε σε τέτοιες δραματικές ιστορίες, είμαστε όλοι στο ίδιο στρατόπεδο: αγωνιζόμαστε με την ανικανότητα και το άγχος μας.
Πρέπει να κάνουμε κάτι. Πηγαίνουμε στο δίκτυο, αναζητούμε το σωστό και ένοχο, προσπαθούμε να εξορθολογίσουμε τον κόσμο, να το κάνουμε απλό, κατανοητό και προβλέψιμο. Αλλά από τα σχόλιά μας κάτω από τις φωτογραφίες της Diana και του Sergey, ο κόσμος δεν θα γίνει ασφαλέστερος. Η τρύπα στην ασφάλειά μας δεν μπορεί να κλείσει θυμωμένα σχόλια.
Αλλά υπάρχει μια επιλογή: μπορούμε να αρνηθούμε να πολεμήσουμε. Για να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούν όλα να ελεγχθούν και να ζήσουν, συνειδητοποιώντας ότι υπάρχει αβεβαιότητα, ατέλεια, ανασφαλής, απρόβλεπτη στον κόσμο. Μερικές φορές συμβαίνουν κακοτυχίες. Τα παιδιά κάνουν ανεπανόρθωτα λάθη. Και ακόμη και να καταβάλλουμε μέγιστες προσπάθειες, δεν μπορούμε πάντα να τα προστατεύουμε από τα πάντα στον κόσμο και να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας τους εαυτούς μας.
Η αποδοχή μιας τέτοιας αλήθειας και τέτοια συναισθήματα είναι πολύ πιο δύσκολα από το να σχολιάσουμε, αν και? Αλλά τότε μην τρέχετε πουθενά, πολεμήστε και αποδείξτε.
Αλλά τι να κάνω? Για να περάσουμε χρόνο και ζωή ότι είμαστε ακριβοί και πολύτιμοι, σε ενδιαφέροντα πράγματα και χόμπι, σε εκείνους τους αγαπημένους και τους αγαπημένους που προσπαθούμε τόσο σκληρά για να προστατεύσουμε.
Μην φέρετε επικοινωνία στον έλεγχο και τον ηθικοποίηση
Ακολουθούν μερικές πρακτικές συμβουλές.
1. Εξηγήστε στον έφηβο ότι ο μεγαλύτερος και πιο ανεξάρτητος γίνεται, τόσο περισσότερο είναι υπεύθυνος για την ασφάλειά του. Πρόσληψη αλκοόλ και ναρκωτικών, ξεκουραστείτε σε μια άγνωστη εταιρεία – όλα αυτά είναι παράγοντες κινδύνου. Αυτός, και κανένας άλλος, τώρα πρέπει να παρακολουθεί αν θα χάσει τον έλεγχο, αν το περιβάλλον είναι ασφαλές.
2. Επικεντρωθείτε στην ευθύνη του εφήβου. Η παιδική ηλικία τελειώνει και μαζί με τα δικαιώματα έρχεται η ευθύνη για τις ενέργειές της. Οι ακατάλληλες λύσεις μπορούν να έχουν σοβαρές, ανεπανόρθωτες συνέπειες και να στρεβλώνουν σοβαρά την τροχιά της ζωής.
Οι σεξουαλικές σχέσεις με άγνωστους ανθρώπους δεν είναι μόνο ανήθικες, αλλά και επικίνδυνες. Μπορούν να οδηγήσουν σε ασθένειες, βία, εκβιασμό, μη προγραμματισμένη εγκυμοσύνη.
4. Εξηγήστε στον έφηβο τους κανόνες του παιχνιδιού: ένα άτομο έχει το δικαίωμα να εγκαταλείψει τη σεξουαλική επαφή ανά πάσα στιγμή. Παρά την απογοήτευση και τη δυσαρέσκεια, η λέξη "όχι" πρέπει πάντα να είναι μια ευκαιρία να σταματήσουμε τη σεξουαλική επαφή. Εάν αυτή η λέξη δεν ακούγεται, θεωρείται ως στοιχείο του παιχνιδιού, αγνοήθηκε, τελικά αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έγκλημα.
5. Στείλτε στους εφήβους ένα προσωπικό παράδειγμα υπεύθυνων και ασφαλούς συμπεριφοράς – αυτό θα είναι το καλύτερο επιχείρημα.
6. Εμπιστευθείτε με το παιδί σας. Μην βιαστείτε να απαγορεύσετε και να καταδικάσετε. Έτσι θα μάθετε περισσότερα για το πώς και με τα οποία τα παιδιά περνούν χρόνο. Προσκαλέστε τη βοήθεια του εφήβου: Πρέπει να ξέρετε ότι θα προσπαθήσετε να τον βοηθήσετε αν πέσει σε μια δύσκολη κατάσταση.
7. Θυμηθείτε, δεν μπορείτε να προβλέψετε και να ελέγξετε τα πάντα. Προσπαθήστε να το αποδεχτείτε. Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα σε λάθος, η ατυχία μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε.
Είθε η επικοινωνία σας να μην μειωθεί μόνο για τον έλεγχο και τον ηθικοποίηση. Περάστε χρόνο μαζί. Συζητήστε ενδιαφέροντα γεγονότα, παρακολουθήστε ταινίες μαζί, απολαύστε την επικοινωνία – τα παιδιά μεγαλώνουν τόσο γρήγορα.
"Η κουλτούρα του βιασμού βασιλεύει στην κοινωνία μας"
Evgeny Osin, Ψυχολόγος:
Σε αυτή την ιστορία, πρέπει να κατανοήσετε προσεκτικά και προσεκτικά πριν συναγάγετε συμπεράσματα για το τι πραγματικά συνέβη και ποιος είναι υπεύθυνος γι ‘αυτό. Προσπαθούμε να απλοποιήσουμε την κατάσταση με την κρεμμύδια των ετικετών του εγκληματία και του θύματος στους συμμετέχοντες του, προκειμένου να αρχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την αλήθεια, προστατεύοντας την πλευρά που, σύμφωνα με τα συναισθήματά μας, αξίζει να γίνει αυτό.
Αλλά τα συναισθήματα σε αυτή την περίπτωση εξαπατούν. Τα θύματα σε αυτήν την κατάσταση – για διάφορους λόγους – αποδείχθηκαν και οι δύο νέοι. Η ενεργός συζήτηση των λεπτομερειών της ιστορίας τους με τη μετάβαση στην προσωπικότητα έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να τους βλάψει παρά να βοηθήσει.
Στη συζήτηση γύρω από αυτή την κατάσταση, αγωνίζονται δύο απόψεις. Σύμφωνα με το πρώτο, ένα κορίτσι που προκάλεσε για πρώτη φορά έναν νεαρό άνδρα με την ανεύθυνη συμπεριφορά της είναι να φταίει για τον βιασμό και στη συνέχεια έσπασε τη ζωή του. Σύμφωνα με τη δεύτερη άποψη, ο νεαρός άνδρας είναι υπεύθυνος, διότι σε τέτοιες περιπτώσεις ένας άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τα πάντα. Οι προσπάθειες να μειωθούν πλήρως κάθε πραγματική ιστορία σε ένα συγκεκριμένο απλό επεξηγηματικό σχέδιο, κατά κανόνα, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Αλλά η εξάπλωση αυτών των συστημάτων έχει εξαιρετικά σημαντικές συνέπειες για την κοινωνία στο σύνολό της.
Όσο περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα μοιράζονται και διανέμουν την άποψη "για να φταίνε", τόσο πιο τραγική είναι η μοίρα αυτών των γυναικών
Η πρώτη άποψη είναι η θέση του SO -Called "Culture Rape". Προτείνει ότι ένας άνθρωπος είναι ένα πλάσμα που δεν είναι σε θέση να ελέγξει τις παρορμήσεις και τα ένστικτά του, και μια γυναίκα που φορέσει ή συμπεριφέρεται προκλητικά, κάνει τους άνδρες να επιτίθενται στους άνδρες.
Είναι δυνατόν να μην εμπιστευόμαστε τα αποδεικτικά στοιχεία της ενοχής του Σεργκέι, αλλά είναι σημαντικό να περιορίσουμε την αναδυόμενη επιθυμία να κατηγορήσουμε τη Diana για τα πάντα: δεν έχουμε ακριβείς πληροφορίες για το τι συνέβη, αλλά η εξάπλωση της άποψης, σύμφωνα με την οποία το θύμα είναι «φταίξιμο» είναι εξαιρετικά επιβλαβής και επικίνδυνη για την κοινωνία. Στη Ρωσία, δεκάδες χιλιάδες γυναίκες βιάζονται ετησίως, πολλοί από τους οποίους βρίσκουν τον εαυτό τους σε αυτή τη δύσκολη και τραυματική κατάσταση, δεν μπορούν να λάβουν την απαραίτητη προστασία της αστυνομίας και στερούνται υποστήριξης από την κοινωνία και τους αγαπημένους τους.
Όσο περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα μοιράζονται και διανέμουν την άποψη "για να φταίνε", τόσο πιο τραγική είναι η μοίρα αυτών των γυναικών. Δυστυχώς, αυτή η αρχαϊκή προσέγγιση μας αποπλανούν με την απλότητα της: ίσως η περίπτωση της Diana και του Sergey ήρθε στο προσκήνιο ακριβώς επειδή δίνει την ευκαιρία να δικαιολογήσει αυτό το σημείο.
Αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μια γυναίκα έχει πολύ λιγότερες πιθανότητες να προστατεύσει τα δικαιώματά της από έναν άνδρα. Σε μια πολιτισμένη κοινωνία, η ευθύνη για τα συναισθήματα, τις παρορμήσεις και τις ενέργειες τους βαρύνει το θέμα τους και όχι εκείνος που θα μπορούσε να τους «προκαλέσει» (ακόμη και χωρίς να το θέλει). Ό, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα μεταξύ Diana και Sergey, δεν χρειάζεται να δώσουμε στον πειρασμό της "κουλτούρας βιασμού".